دادگاه فدرال “قانون رفتار نفرت انگیز” نیویورک را غیرقانونی می داند – جاناتان تورلی

یک پیروزی بزرگ برای آزادی بیان در دادگاه منطقه ای ایالات متحده برای ناحیه ج،ی نیویورک وجود دارد، جایی که قاضی اندرو کارتر جونیور قانون سخنان نفرت انگیز نیویورک را که رسانه های اجتماعی را تنظیم می کند، صادر کرده است. که در ولوخ v. جیمز، قاضی کارتر یک دستور مقدماتی را بر این اساس صادر کرد که “قانون رفتار منفورانه” آشکارا خلاف قانون اساسی است، که قطعاً چنین است. این تنها آ،ین قانون تصویب شده توسط قانونگذار نیویورک است که به سرعت توسط دادگاه های فدرال تصویب شد. آلب، به نوعی ماشین حرکت دائمی افراط و تفریط غیرقانونی تبدیل شده است.

مانند بسیاری از حملات به آزادی بیان، قانون نیویورک در پاسخ به یک فاجعه آمد. در 14 مه 2022، یک برتری طلب سفیدپوست در بوفالو، نیویورک، ده نفر را کشت و سه نفر دیگر را زخمی کرد. او از توییچ برای پخش زنده حمله خود به ،یداران سیاه استفاده کرد.

فرماندار کتی هوچول بلافاصله از این قتل عام برای تجدید حملات علیه شرکت های رسانه های اجتماعی و درخواست مقررات جدید گفتار استفاده کرد. او به دفتر دادستان کل (“OAG”) دستور داد تا “سکوهای آنلاین خاصی را که برای پخش و تقویت اعمال و مقاصد تیراندازی جمعی استفاده می شد” و “بررسی پلت فرم های مختلف آنلاین برای “مسئولیت مدنی یا کیفری برای” بررسی کند. نقش آنها در ترویج، تسهیل یا فراهم ، بستری برای برنامه ریزی یا ترویج خشونت.”

او همچنین با اعلامیه ای که «[o]پلتفرم‌های nline باید به خاطر اجازه دادن به محتوای نفرت‌انگیز و خطرناک برای انتشار در پلتفرم‌هایشان پاسخگو باشند، زیرا ادعای «عدم نظارت، شفافیت و پاسخگویی این پلت‌فرم‌ها باعث می‌شود دیدگاه‌های نفرت‌انگیز و افراطی در فضای مجازی گسترش یابد».

نتیجه تماس هوچول قانون رفتار نفرت انگیز با ،وان «شبکه های رسانه های اجتماعی بود. رفتار تنفرآمیز ممنوع است» که در 3 دسامبر 2022 اجرایی شد. قانون «رفتار نفرت انگیز» را اینگونه تعریف می کند.

“[T]او از یک شبکه رسانه اجتماعی برای توهین، تحقیر یا تحریک خشونت علیه یک گروه یا طبقه ای از افراد بر اساس نژاد، رنگ، مذهب، قومیت، منشاء ملی، معلولیت، ،ت، گرایش ،، هویت ، یا بیان ،ت استفاده می کند. “

اتوبوس ژنرال نیویورک. قانون § 394-ccc(1)(a). «رفتار» زیربنایی توهین، تحقیر یا تحریک تعریف نشده باقی می‌ماند، اما اگر نسبت به یک فرد یا گروه بر اساس «نژاد»، «رنگ»، «مذهب»، «مذهب» آنها باشد، در محدوده قانون قرار می‌گیرد. قومیت، «منشا ملی»، «معلولیت»، «،ت»، «گرایش ،»، «هویت ،تی» یا «بیان ،تی».

بنابراین، قانون همه شرکت‌های رسانه‌های اجتماعی را م،م می‌کند که (1) مک،سمی برای کاربران رسانه‌های اجتماعی برای ثبت شکایات در مورد موارد «رفتار نفرت‌آمیز» و (2) انتشار خط‌مشی شبکه رسانه‌های اجتماعی برای نحوه پاسخگویی به چنین شکایت‌هایی داشته باشند. .

دادگاه دریافت که با توجه به خلاصه حقوق متمم اول، «احتمال موفقیت آشکار یا قابل توجهی وجود دارد». شایان ذکر است، دادگاه پس از تصویب این قانون با هیاهو و تحسین فراوان، خاطرنشان کرد که ،ت “اعتراف می کند که قانون رفتار منفورانه ممکن است نتواند در برابر نظارت دقیق مقاومت کند.” در واقع، نمی تواند. با این حال، این امر هوچول و قوه مقننه را از تصویب یک قانون آشکارا خلاف قانون اساسی منع نکرد.

قاضی کارتر می نویسد:

«سخنر، که بر اساس نژاد، قومیت، ،ت، مذهب، سن، معلولیت یا هر زمینه مشابه دیگری تحقیر شود، نفرت انگیز است. اما افتخارآمیزترین ف، حقوقی بیان ما این است که از آزادی بیان «فکری که از آن متنفریم» محافظت می کنیم. Matal v. فشار دادن (2017).

…

قانون رفتار تنفرآمیز صرفاً ایجاب نمی‌کند که یک شبکه رسانه‌های اجتماعی مک،زمی برای شکایت از موارد «رفتار نفرت‌آمیز» در اختیار کاربران خود قرار دهد. این قانون همچنین ایجاب می‌کند که یک شبکه رسانه‌های اجتماعی باید «خط‌مشی» را در وب‌سایت خود در دسترس قرار دهد که نحوه واکنش شبکه به شکایت محتوای نفرت‌انگیز را توضیح دهد. به عبارت دیگر، قانون ایجاب می کند که شبکه های رسانه های اجتماعی یک خط مشی مکتوب طراحی و اجرا کنند.ی،ی، سخن، گفتار.

…[T]قانون رفتار نفرت انگیز یک شبکه رسانه اجتماعی را م،م می کند که پیام ،ت در مورد “رفتار نفرت انگیز” را تایید کند. برای انطباق با ا،امات قانون، یک شبکه رسانه اجتماعی باید «سیاست مختصری را که به آس، در وب‌سایت و برنامه خود در دسترس و قابل دسترسی باشد» تنظیم کند و جزئیات نحوه پاسخگویی و رسیدگی به گزارش‌های رویدادهای رفتار نفرت‌انگیز در پلتفرم خود را نشان دهد. اتوبوس ژنرال نیویورک. قانون § 394-ccc (3). به طور ضمنی در این زبان این است که تعریف هر شبکه رسانه‌های اجتماعی از «رفتار نفرت‌آمیز» باید حداقل به اندازه تعریفی که در خود قانون آمده است، شامل باشد. به عبارت دیگر، خط مشی شبکه رسانه های اجتماعی باید «رفتار نفرت انگیز» را به ،وان رفتاری تعریف کند که «بر اساس نژاد، رنگ، مذهب، قومیت، منشاء ملی، ناتو،، ،ت، ،ت» به «توهین، تحقیر یا تحریک خشونت» تمایل دارد. جهت گیری، هویت ،تی یا بیان ،ت.» اتوبوس ژنرال نیویورک. قانون § 394-ccc(1)(a). یک شبکه رسانه اجتماعی که تعریف خود را از “رفتار نفرت انگیز” ارائه می کند، خطر نقض قانون و در نتیجه مشمول مقررات اجرایی آن را دارد.

دادگاه ادعاهای شاکیان را مبنی بر اینکه قانون در بند 230 قانون نجابت ارتباطات مستثنی شده است را رد می کند. با این حال، با توجه به مغایرت با قانون اساسی، موضوعی بحث برانگیز است.

آنچه در مورد این قانون نگران کننده است این نیست که ،ت دوباره به دنبال نقض قانون اساسی حقوق شهروندان یا شرکت ها بوده است. این است که برای رای دهندگان اهمیتی نخواهد داشت. قانونگذاران هوچول و ایالتی می دانستند که هیچ هزینه سیاسی برای تصویب قو،نی که متمم اول را نقض می کنند، وجود نخواهد داشت. امروزه، آزادی بیان اغلب به ،وان مضر و حتی تهدیدی برای دموکراسی به تصویر کشیده می شود.

در واقع، سایت های ضد آزادی بیان مانند بالاتر از قانون قبلا این دعوی را به س،ه گرفته بود و پیشنهاد کرد که شاکیان در دادگاه شبیه ، ها به نظر می رسند. ولوخ و دیگران به ،وان مبارزه برای سخنان نفرت انگیز محکوم شدند، در حالی که دیگران مانند “ترنس ها . . . از لذت های «آزادی بیان» رنج می بردند.» این سایت استدلال های مطرح شده قبل از کارتر را به سادگی شرم آور توصیف کرد و به خوانندگان گفت که «[t]بهترین چیز در این مورد این است که مخالفان قانون به وضوح به نی چنگ می زنند.» به نظر می رسد که با وجود چه بالاتر از قانون این شاکیان و وکلای آنها که به ،وان استدلال های ،انه در دادگاه تلقی می شوند، به تازگی یک پیروزی گسترده در متمم اول قانون اساسی را ،ب ،د.

می توان امیدوار بود که وقتی رهبران آنها به دنبال محدود ، حقوق قانونی آنها هستند، شهروندان خشمگین شوند. برع، این امر صادق خواهد بود. این ضرر گزنده با قدرد، بسیاری از مردم به دلیل تلاش برای محدود ، آزادی بیان به نام مبارزه با نفرت مواجه خواهد شد.

به پروفسور یوجین ولوخ، رامبل، و مشاور آنها (از جمله وکیل بنیاد حقوق فردی و بیان، د،ل اورتنر) برای تضمین این پیروزی مهم تبریک می گوییم.

در اینجا این نظر است: ولوخ v. جیمز