SNIPR در مقابل راکفلر: یک میخ نهایی در تابوت تداخل

توسط دنیس کراچ

مزیت اصلی رژیم ثبت اختراع برای اولین بار، که توسط قانون اختراعات لیهی اسمیت آمریکا (AIA) معرفی شده است، وضوحی است که ارائه می دهد. تاریخ ثبت یک نشانگر ادعای اولویت قابل درک، تغییرناپذیر و معقول است. این برخلاف اختراع “تاریخ” است که به شواهدی از وضعیت رو، مخترع نیاز دارد که توسط شواهد تاییدی نشان داده شده است. در طول زمان از مفهوم تا تکمیل اختراع که در کاهش به عمل انجام می شود، پخش می شود. رقابت‌های اولویت اختراع قبل از AIA از طریق فرآیندی به نام جلسات تداخل – آزمایش‌های کوچک در مقابل هیئت مدیره (که در آن زمان به ،وان هیئت تجدیدنظر و تداخل ثبت اختراع یا BPAI شناخته می‌شد) تصمیم‌گیری می‌شد.

انتقال از اولین به اختراع به اولین به پرونده شامل تعدادی ابهام است، آ،ین مورد در SNIPR Technologies Ltd. در مقابل دانشگاه راکف،— F.4th — (Fed. Cir. 14 ژوئیه 2023). این پرونده بر موقعیت‌هایی متمرکز است که یکی از طرفین تاریخ تشکیل پرونده قبل از AIA دارد و دیگری پس از AIA است.

هر دو طرف مدعی حق ثبت اختراع برای روش‌های خاص استفاده از ابزارهای CRISPR برای ویرایش ژن‌های باکتریایی به منظور ایجاد مقاومت آنتی‌بیوتیکی هستند. پس ایده این است که آن باکتری‌های «خوب» تحت تأثیر استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها برای کشتن باکتری‌های «بد» که در یک گلدان رشد می‌کنند، قرار نخواهند گرفت.

پس از صدور اختراعات SNIPR، راکف، ادعاهای معلق خود را اصلاح کرد تا با حق ثبت اختراعات SNIPR مطابقت داشته باشد تا باعث ایجاد تداخل شود. PTO طعمه را گرفت، تداخل را اعلام کرد و پتنت های SNIPR را باطل کرد. با این حال، در دادگاه تجدید نظر، مدار فدرال مع، شده است – معتقد است که ثبت اختراعات SNIPR اختراعات پس از AIA هستند و بنابراین نباید در معرض رسیدگی به تداخل قرار می گرفتند.

درخواست راکف، اولویت را نسبت به درخواست موقت ارائه شده در 7 فوریه 2013 (قبل از تاریخ AIA مارس 2013) دارد. حق ثبت اختراعات SNIPR به پرونده های می 2016 اولویت دارند. در زبان تداخلی، راکف، “طرف ارشد” به دلیل تاریخ ثبت اولیه آن است و SNIPR قادر به ارائه تاریخ اولیه لقاح نبود.

در دادگاه تجدید نظر، مرکز فدرال به این نتیجه رسید که کل این فرآیند اشتباه بوده و دیگر مجاز نیست. به ویژه، PTAB در مورد ثبت اختراعات AIA SNIPR در معرض رسیدگی به تداخل اشتباه کرد. فقط اختراعات قبل از AIA، نه اختراعات خالص پس از AIA مانند SNIPR، می توانند مشمول چنین رسیدگی شوند. دادگاه بر اساس تجزیه و تحلیل خود از متن، هدف و تاریخچه AIA به این نتیجه رسید و به این نتیجه رسید که اختراعات اولیه به طور انحصاری توسط مقررات اولویت جدید موجود در AIA کنترل می شوند و بنابراین نمی توانند مورد تداخل قرار گیرند. تحت AIA، ما دیگر نمی‌پرسیم کدام طرف مخترع اول است، بلکه فقط می‌پرسیم که آیا هنر قبلی وجود دارد که اختراع ادعا شده را آشکار یا پیش‌بینی‌شده نشان دهد.

نتیجه این است که پتنت های SNIPR لغو نشده اند و PTO همچنین باید حق اختراع راکف، را صادر کند. برخی از مردم این را یک خطر متافیزیکی بزرگ می‌دانند – که وجود دو اختراع که یک اختراع را پوشش می‌دهند می‌تواند منجر به تکینگی شود. در حالی که داشتن اختراعات مضاعف احتمالاً بهترین نتیجه نیست، صنعت از طریق این امکان مسدود ، حقوق مانند بارها در گذشته کار خواهد کرد. مدار فدرال این موضوع را در نظر گرفت و خاطرنشان کرد که پرونده های راکف، می تواند به روش های مختلف دیگری نیز مطرح شود – مانند روند آزمایشی AIA، فرآیندی برای به چالش کشیدن اعتبار یک پتنت – برای به چالش کشیدن پتنت های SNIPR. اگرچه یک سناریوی نظری وجود دارد که در آن یک برنامه پیش از AIA به ،وان هنر قبلی پس از AIA واجد شرایط نیست، این سناریو بسیار بعید و دور از دسترس است. در حالی که یک خطر دور وجود دارد، دادگاه در نهایت دریافت که هدف اصلی کنگره در اساسنامه AIA را برای خلاص ، سیستم از تشریفات تداخل و تمرکز بر تاریخ تشکیل پرونده توجیه نمی کند.